lunes, 14 de marzo de 2016

E chegou o final ...

Vouche dala despedida ,
non é para me marchar-e.
É para dalo pandeiro 
a quen o queira tocar-e.

Como non, non había mellor maneira que me defina a min para empezar isto que unha copliña, e como di esto non é unha despedida para marchar senon para seguir andando camiño , e non soa senon con todas aquelas persoas coas cales compartin moitas experiencias durante estos dous anos. 

Foron moitas horas as que pasamos xuntos, e elas foron as culpables de todos os bos momentos e non tan bos que ao final todos os momentos son bos e gratificantes. 

Deséxovos todo o mellor a todas e a Eloy !!!! 

Non é un adiós é un ata logo !!!




ATA SEMPRE LUMIÑOS !!!!

Parece increíble que xa estemos na recta final do ciclo! 
Qué lonxano parecía este momento aquel primeiro día de clase!
O mellor de todo é que agora vamos a pasar de convivir con persoas adultas no noso día a día (compañeir@s e profes) a facelo con esas persoas tan especiais que son os nenos e as nenas!
Antes de despedirme, desexarvos a tod@s moitísima sorte nas vosas vidas e espero que nos volvamos a atopar nalgún momento! (de momento nas tutorías do proxecto)
Despídome con unha canción de dous artistas galegos que a min persoalmente me gustan moito!
ATA OUTRA!

Turnedo (Iván Ferreiro e Xoel López)

Todo lo que empieza acaba...

Todo lo que empieza acaba....fue un año y medio largo e intenso pero ahora todo tiene sus frutos. 
De todos estos meses de madrugones, estrés, exámenes, clases interminables y muchas horas de estudio, me llevo cosas positivas, ratos divertidos y anecdóticos que guardaré con cariño.
Espero que la experiencia que comienza ahora os llene de buenas e inolvidables vivencias y que podáis aplicar todos los conocimientos que con esfuerzo y sacrificio adquirimos durante este tiempo.

Suerte a todas y Eloy!

Firmado: La delegada ;)

Un contiño.


"Érase unha vez unha nena...
Alguén a quen lle encantan os pequenos e as pequenas... alguén que ten un saquiño de desexos e o obxectivo de cumprilos todos pouco a pouco... 

Un bo día do 2014 decidiu comezar unha nova aventura chamada: Educación Infantil. Colleu todas as ganas e sumou horas e horas de clases ao seu día a día. Sabía que ía ser unha experiencia incrible pero... tan incrible??? non.
Foron meses e meses de esforzo pero de sorrisos, de moitos sorrisos. Foron días e días de aprendizaxe, de moito aprendizaxe, e todo porque compartir a experiencia con 33 persoas e un bo puñado de profes é algo inesquecible para ela... de cada unha desas persoas ten algo que levarse e unha ensinanza aprendida... Soamente lles desexa o mellor do mellor nas novas etapas e nos novos camiños e recórdalles que a vida é cíclica: nunca se sabe en que cruce do camiño te atopas con quen... ;) Non me importaría volver atoparme con vós!

Sempre digo que de todas as etapas e experiencias da vida te levas a alguén ou a alguenes... grazas a quenes vides conmigo logo de superar uns cantos módulos. ;) 


Ah... esa nena protagonista deste pequeno conto, son eu ;) 






Colorín colorado, o conto non está rematado..."

Despedida

Otra etapa más que se termina y tengo que decir que me llevo un montón de experiencias, momentos maravillosos y otros no tan buenos pero necesarios y personas importantes que hicieron este camino un poco más fácil y que me alegro un montón de tenerlas en mi vida.

¡Mucha suerte a todos/as!

Ata sempre!

Chegamos á fin, á fin das clases, á fin dos exames, á fin dos traballos, á fin dos apuros, á fin das noites sen durmir... 
pero tamén á fin do traballo en equipo, á fin das técnicas de relaxación, á fin das clases no patio, á fin de compartir cada día un chachiño máis de cada unha (e un) de nós, á fin da terapia en grupo, á fin das charlas na cafetería, á fin das escapadas ao Xardín...
Nestes dous anos vivimos e compartimos bos e malos momentos e é agora, cando botamos contas dos resultados, cando, aínda que levemos meses desexando que chegue este día, dámonos conta do que nos botaremos de menos.
Grazas por compartir comigo estes dous anos dos que me levo aprendizaxe, amizade e un soño cumprido e... TODO O QUE QUEDA POR VIR!

Ata sempre!

(Déixovos unha foto desta mesma mañá, o último traballo, feito con imaxinación, traballo duro e moitas moitas ganas!)




Despedida…

Hola chic@s, bueno como ya sabéis esto llega al final, odio las despedidas aunque espero que el camino o el destino nos vuelva a unir.
De estos dos años que decir, pues que me llevo una buena experiencia, recuerdos divertidos y bonitos que entraron en ese cofre que de vez en cuando se abre y te hace reír y recordar las experiencias bonitas de la vida. Lo malo está purificado y solo sirve para enseñar nuevos aprendizajes que servirán en el futuro.
Lo dicho, a todos/as en la costa norte tenéis una compi dispuesta a tomar un café o enseñaros alguna ruta chula y compartir unas risas.
Os deseo de corazón que el camino os lleve a conseguir vuestros sueños y metas, recordad que aunque sea lejano hay que luchar por ello, que todo llega.
Respecto a las prácticas espero que sean para todos/as una experiencia maravillosa, disfrutarlas y exprimirlas para aprender y poder llevarnos lo mejor.
Me despido ya con una foto de hace unos días y con una canción que me da buen rollo.







                                                                 Un abrazo compis.

Me despido.....

Hola a todas y todos.

Hoy toca despedirse del blog y del curso. Terminamos esta semana las clases y a la vuelta de Semana Santa, nos esperan las ansiadas prácticas.


Fue un auténtico placer compartir con todas vosotras estos dos últimos años de mi vida, y sé que me voy con muchísimos buenos recuerdos, porque al final es lo que cuenta, no?.....lo bueno y las experiencias positivas vividas.

Ahora toca aprender con la experiencia del trabajo real de Técnico en Educación Infantil. 

Quiero y espero ser una buena educadora y que pueda enseñar, cuidar, guiar, apoyar...., a todas las niñas y todos los niños y bebés con los que trabaje en el futuro. 


Sin más,.....me despido y cierro otra etapa de mi vida.


PD: Esta foto es del último trabajo grupal para el módulo de IFAM. Se ve en nuestras caras el trabajo y esfuerzo que nos llevó, pero mereció la pena. Estamos muy orgullosas de ello.


Muchos besos para todas.

Patri.




a miña pequena despedida

Esta e a despedida do noso ciclo de educacion infantil.

todos estamos moy contentos de poder ir as nosas prascticas e estou segura de que todas nos botaremos de menos. pero ante nos abrese un novo mundo.
desexobos a todas que se cumpran as vosas espectativas en relación a este ciclo de educación infantil e que teñades moita sorte no voso futuro como educadoras/or

HASTA SIEMPRE PEQUENOS LUMES!!



No soy mucho de escribir... soy más de hablar! Así que ahí va... Muchísima suerte y un biquiño enorme para todas y para el chico fuerte!!

Pequenos Lumes, este blog foi curto pero intenso




Isto remata, non me gustan moito as despedidas por iso serei breve.

Fai 2 anos comezaba unha nova etapa da que me levo moi boas sensacións, recordos, persoas, coñecementos e moito máis!!

Grazas a toda esa xentiña que coñecín con esta experiencia, deséxovos o mellor a todos e a todas.

Agora quedan as prácticas que todos esperamos con ganas e das que supoño me levarei máis cousas boas. Espero aprender tamén algo de italiano e coñecer Padova.

Xa sabedes que en Guitiriz tedes unha parada obligatoria non solo pola torta de millo (mainzo) ;)





The End

Buenos días Pequenoslumes

Bueno pues como ya sabéis todo lo que empieza también termina, 
ya solo queda esta semana para que cada una y nuestro Eloy sigamos
camino. 
En estos dos años me llevo buenas experiencias otras no tan buenas 
pero de las que también se aprende, risas compartidas, pitos a medias ...
pero sobre todo buenas personas, ahí seguiré estando siempre que queráis.

Os dejo una canción de "The Doors" muy acertada para el momento

THE END


domingo, 13 de marzo de 2016

AHORA SI QUE SI!!!

Boas noites pequenos lumiños!!!

Contovos un segredo? Estiven evitando o máximo posible escribir esta "despedida", porque iso significa que isto remata, e como comprenderedes, non me gusta nadiña!!! E sabedes porque? Pois porque conleva a que non vos vexa día a día a todas e cada unha de vos, e ao noso querido Eloy!! 
Que privilexio ser o único valente que se meteu na clase con 23 alumnas.... pero a parte diso, eres o noso neno mimado por ser tal e como eres (mereceste que che faga este pequeno comentario por aguantarnos a todas porque a verdade.... habia días nos que te desesperabamos).

Dito isto, non se me ocorren moitas mais cousas que decir, salvo que foi un ciclo no que coñecimos xente de moitos lugares diferentes, moitas personalidades diferentes, pero ao mesmo tempo moi especiais todas e cada unha delas. Un ciclo no que nos reimos moito, pero no que tamen houbo bágoas de emoción, e EMPATÍA (sempre recordarei esa clase de Verónica...), houbo momentos de desesperación sobre todo nas semanas de exames (madre mia como nos poñemos.... e eu a primeira :P ).....

Poderia seguir dicindo mil cousas, pero non procede saturar o blog tan bonito que pouco a pouco fumos creando aportando todos e todas o noso pequeno gran de area.

Agora si, espero seguir vendovos a todos e todas durante o camiño das nosas vidas, e oxalá nos crucemos moitas veces, tanto de festa, como traballando, ou simplemente coincidindo nunha rúa, pero cruzandonos porfavor!!! 


Isto comezou con unha presentación de pequenoslumes.... e eu quero "despedirme" recordandovos a todos e cada un de vos!!! 





GRACIAS por todo lumiños!!! 
Estamos en contacto!!